Redyspergowalny proszek lateksowy z innymi nieorganicznymi spoiwami (takimi jak cement, wapno gaszone, gips itp.) oraz różnymi kruszywami, wypełniaczami i innymi dodatkami (takimi jak eter metylohydroksypropylocelulozy, eter skrobi, lignoceluloza, środek hydrofobowy itp.) do mieszania fizycznego do przygotowania suchej zaprawy. Po dodaniu suchej zaprawy do wody i wymieszaniu cząsteczki proszku lateksowego zostaną rozproszone w wodzie pod wpływem hydrofilowego koloidu ochronnego i mechanicznego ścinania. Czas potrzebny do zdyspergowania zwykłego, redyspergowalnego proszku lateksowego jest bardzo krótki, a wskaźnik czasu redyspergowania jest również ważnym parametrem przy badaniu jego jakości. Już na wczesnym etapie mieszania proszek lateksowy zaczyna wpływać na reologię i urabialność zaprawy.
Ze względu na różne właściwości i modyfikacje każdego podzielonego proszku lateksowego, efekt ten jest również inny, niektóre mają działanie poprawiające przepływ, a niektóre mają rosnący efekt tiksotropii. Mechanizm jego działania wynika z wielu aspektów, m.in. z wpływu proszku lateksowego na powinowactwo wody podczas dyspersji, wpływu różnej lepkości proszku lateksowego po zdyspergowaniu, wpływu koloidu ochronnego oraz wpływu cementu i pasów wodnych. Wpływy obejmują wzrost zawartości powietrza w zaprawie i rozkład pęcherzyków powietrza, a także wpływ własnych dodatków i interakcję z innymi dodatkami. Dlatego dostosowany i podzielony wybór redyspergowalnego proszku lateksowego jest ważnym sposobem wpływania na jakość produktu. Bardziej powszechny jest pogląd, że redyspergowalny proszek lateksowy zwykle zwiększa zawartość powietrza w zaprawie, smarując w ten sposób konstrukcję zaprawy, a także powinowactwo i lepkość proszku lateksowego, zwłaszcza koloidu ochronnego, do wody, gdy jest on rozproszony Zwiększenie stężenia przyczynia się do poprawy spójności zaprawy budowlanej, poprawiając tym samym jej urabialność. Następnie na powierzchnię roboczą nakłada się mokrą zaprawę zawierającą dyspersję proszku lateksowego. Wraz z redukcją wody na trzech poziomach – absorpcji warstwy podstawowej, zużyciu reakcji hydratacji cementu i ulatnianiu się wód powierzchniowych do powietrza, cząsteczki żywicy stopniowo zbliżają się, powierzchnie styku stopniowo łączą się ze sobą, aż w końcu stają się ciągłą folię polimerową. Proces ten zachodzi głównie w porach zaprawy i na powierzchni ciała stałego.
Należy podkreślić, że aby proces ten był nieodwracalny, to znaczy, gdy folia polimerowa ponownie zetknie się z wodą, nie ulegnie ona ponownemu rozproszeniu, a koloid ochronny redyspergowalnego proszku lateksowego musi zostać oddzielony od układu folii polimerowej. Nie stanowi to problemu w przypadku alkalicznego układu zaprawy cementowej, ponieważ zostanie ona zmydlona przez alkalia powstałe w wyniku hydratacji cementu, a jednocześnie adsorpcja materiałów kwarcopodobnych będzie stopniowo oddzielać ją od układu, bez zabezpieczenia hydrofilowość Koloidy, które są nierozpuszczalne w wodzie i powstają w wyniku jednorazowej dyspersji redyspergowalnego proszku lateksowego, mogą funkcjonować nie tylko w warunkach suchych, ale także w warunkach długotrwałego zanurzenia w wodzie. W systemach niealkalicznych, takich jak systemy gipsowe lub systemy zawierające same wypełniacze, z jakiegoś powodu koloid ochronny nadal częściowo występuje w końcowej folii polimerowej, co wpływa na wodoodporność folii, ale ponieważ systemy te nie są stosowane w w przypadku długotrwałego zanurzenia w wodzie, a polimer nadal zachowuje swoje unikalne właściwości mechaniczne, nie ma to wpływu na zastosowanie redyspergowalnego proszku lateksowego w tych układach.
Wraz z utworzeniem końcowej folii polimerowej w utwardzonej zaprawie tworzy się układ szkieletowy złożony ze spoiw nieorganicznych i organicznych, to znaczy materiał hydrauliczny tworzy kruchą i twardą konstrukcję, a redyspergowalny proszek lateksowy tworzy warstwę pomiędzy szczeliną a solidna powierzchnia. Elastyczne połączenie. Ten rodzaj połączenia można sobie wyobrazić jako połączony ze sztywnym szkieletem za pomocą wielu małych sprężyn. Ponieważ wytrzymałość na rozciąganie folii z żywicy polimerowej utworzonej z proszku lateksowego jest zwykle o rząd wielkości większa niż w przypadku materiałów hydraulicznych, można zwiększyć wytrzymałość samej zaprawy, to znaczy poprawić spójność. Ponieważ elastyczność i odkształcalność polimeru są znacznie wyższe niż w przypadku sztywnej struktury, takiej jak cement, poprawia się odkształcalność zaprawy i znacznie poprawia się efekt rozpraszania naprężeń, poprawiając w ten sposób odporność zaprawy na pękanie.
Czas publikacji: 07 marca 2023 r