1. Typowe problemy związane z proszkiem szpachlowym
Szybkie schnięcie: Wynika to głównie z ilości dodanego proszku wapniowo-wapniowego (zbyt duża, ilość proszku wapniowo-wapniowego użytego w formule szpachli można odpowiednio zmniejszyć) jest związane ze współczynnikiem zatrzymywania wody przez włókno, a także jest związane z suchością ściany.
Obierz i zwiń. Jest to związane ze stopniem retencji wody, który łatwo wystąpić przy małej lepkości celulozy lub niewielkiej ilości dodatku.
Odpylanie proszku szpachlowego do ścian wewnętrznych: Związane jest to z ilością dodanego proszku popiołowo-wapniowego (ilość proszku popiołowo-wapniowego w recepturze szpachli jest zbyt mała lub czystość proszku popiołowo-wapniowego jest zbyt mała, a ilość popiołu wapnia w proszku w formule szpachli należy odpowiednio zwiększyć) Jednocześnie ma to związek z ilością i jakością celulozy, co przekłada się na stopień zatrzymywania wody w produkcie. Stopień retencji wody jest niski, a czas dla proszku popiołowo-wapniowego (tlenek wapnia w proszku popiołowo-wapniowym nie jest w pełni przekształcany w wodorotlenek wapnia) jest niewystarczający. ,spowodowany.
Pęcherzyki: Jest to związane z suchą wilgocią i płaskością ściany, a także z konstrukcją.
Pojawiają się punkty. Jest to związane z celulozą, która ma słabe właściwości błonotwórcze. Jednocześnie zanieczyszczenia celulozy reagują nieznacznie z popiołem wapniowym. Jeśli reakcja jest silna, proszek szpachlowy będzie miał postać pozostałości skrzepu fasoli. Nie można go położyć na ścianie, a jednocześnie nie ma siły spójności. Dodatkowo taka sytuacja ma miejsce również w przypadku produktów takich jak karboksymetyl zmieszany z celulozą.
Wygląd kraterów i dziur: Jest to oczywiście związane z napięciem powierzchniowym wody w wodnym roztworze hydroksypropylometylocelulozy. Napięcie wody w wodnym roztworze hydroksyetylu nie jest oczywiste. Dobrze byłoby wykonać kurację wykańczającą.
Po wyschnięciu szpachla łatwo pęka i żółknie: jest to związane z dodatkiem dużej ilości proszku popiołowo-wapniowego. Jeżeli ilość proszku popiołowo-wapniowego będzie zbyt duża, twardość szpachli po wyschnięciu wzrośnie. Tylko twardość pozbawiona elastyczności łatwo pęka, zwłaszcza łatwiej jest pękać pod wpływem siły zewnętrznej. Ma to również związek z dużą zawartością tlenku wapnia w mączce popiołowo-wapniowej.
2. Dlaczego masa szpachlowa po dodaniu wody staje się rzadsza?
Celuloza stosowana jest w szpachlówce jako zagęszczacz i środek zatrzymujący wodę. Ze względu na tiksotropię samej celulozy, dodatek celulozy do masy szpachlowej powoduje tiksotropię również po dodaniu do szpachli wody. Tiksotropia ta jest spowodowana zniszczeniem luźno połączonej struktury składników masy szpachlowej. Struktura ta powstaje w spoczynku i rozpada się pod wpływem stresu. Oznacza to, że lepkość zmniejsza się podczas mieszania, a lepkość powraca po zatrzymaniu.
3. Jaki jest powód, dla którego kit jest stosunkowo ciężki w procesie skrobania?
W tym przypadku lepkość powszechnie stosowanej celulozy jest zbyt wysoka. Niektórzy producenci do produkcji szpachli zużywają 200 000 celulozy. Powstała w ten sposób masa szpachlowa ma dużą lepkość, przez co podczas skrobania wydaje się ciężka. Zalecana ilość szpachli do ścian wewnętrznych to 3-5 kg, a lepkość 80 000-100 000.
4. Dlaczego celuloza o tej samej lepkości różni się w dotyku zimą i latem?
Ze względu na żelowanie termiczne produktu, lepkość szpachli i zaprawy będzie stopniowo spadać wraz ze wzrostem temperatury. Gdy temperatura przekroczy temperaturę żelu produktu, produkt wytrąci się z wody i straci swoją lepkość. Temperatura pokojowa latem zwykle przekracza 30 stopni, co znacznie różni się od temperatury zimą, więc lepkość jest niższa. Przy stosowaniu preparatu latem zaleca się wybrać produkt o większej lepkości lub zwiększyć ilość celulozy i wybrać produkt o wyższej temperaturze żelu. Staraj się nie używać metylocelulozy latem. Temperatura żelu wynosi około 55 stopni, temperatura jest nieco wyższa, a jego lepkość będzie miała duży wpływ
Czas publikacji: 13 kwietnia 2023 r