Przegląd: określany jako HPMC, biały lub prawie biały włóknisty lub granulowany proszek. Rodzajów celulozy jest wiele i są one szeroko stosowane, jednak kontaktujemy się głównie z klientami z branży suchych proszkowych materiałów budowlanych. Najbardziej popularną celulozą jest hypromeloza.
Proces produkcyjny: Główne surowce HPMC: rafinowana bawełna, chlorek metylu, tlenek propylenu, inne surowce obejmują płatki alkaliczne, kwas, toluen, izopropanol itp. Traktuj rafinowaną celulozę bawełnianą roztworem alkalicznym o temperaturze 35–40 ℃ przez pół roku godzinę, prasować, sproszkować celulozę i odpowiednio starzeć w temperaturze 35℃, tak aby średni stopień polimeryzacji otrzymanego włókna alkalicznego mieścił się w wymaganym zakresie. Włókna alkaliczne umieścić w kotle do eteryfikacji, dodać kolejno tlenek propylenu i chlorek metylu i eteryfikować w temperaturze 50–80°C przez 5 godzin, pod maksymalnym ciśnieniem około 1,8 MPa. Następnie do gorącej wody o temperaturze 90°C dodać odpowiednią ilość kwasu solnego i kwasu szczawiowego, aby przemyć materiał i zwiększyć jego objętość. Odwodnić za pomocą wirówki. Prać do neutralnego stanu, a gdy wilgotność materiału będzie mniejsza niż 60%, suszyć strumieniem gorącego powietrza o temperaturze 130°C do poziomu poniżej 5%. Funkcja: zatrzymywanie wody, zagęszczanie, tiksotropowy środek zapobiegający spływaniu, urabialność napowietrzająca, opóźniający wiązanie.
Zatrzymywanie wody: Zatrzymywanie wody to najważniejsza właściwość eteru celulozy! Przy produkcji zapraw gipsowo-szpachlowych i innych materiałów istotne jest zastosowanie eteru celulozy. Wysoka retencja wody może w pełni przereagować popiół cementowy i gips wapniowy (im pełniejsza reakcja, tym większa wytrzymałość). W tych samych warunkach im wyższa lepkość eteru celulozy, tym lepsza retencja wody (zawęża się różnica powyżej 100 000 lepkości); im wyższa dawka, tym lepsza retencja wody. Zwykle niewielka ilość eteru celulozy może znacznie poprawić działanie zaprawy. Stopień retencji wody, gdy zawartość osiąga określony poziom, tendencja do zwiększania wskaźnika retencji wody staje się wolniejsza; stopień zatrzymywania wody w eterze celulozy zwykle maleje wraz ze wzrostem temperatury otoczenia, ale niektóre etery celulozy o wysokiej zawartości żelu mają również lepszą wydajność w warunkach wysokiej temperatury. Retencja wody. Wzajemna dyfuzja między cząsteczkami wody i łańcuchami molekularnymi eteru celulozy umożliwia cząsteczkom wody przedostanie się do wnętrza makrocząsteczkowych łańcuchów eteru celulozy i uzyskanie silnej siły wiązania, tworząc w ten sposób wolną wodę, splątując wodę i poprawiając retencję wody w zaczynie cementowym.
Zagęszczający, tiksotropowy i zapobiegający osiadaniu: nadaje mokrej zaprawie doskonałą lepkość! Może znacznie zwiększyć przyczepność mokrej zaprawy do warstwy podstawowej i poprawić działanie przeciwzaciekowe zaprawy. Zagęszczające działanie eterów celulozy zwiększa również odporność na dyspersję i jednorodność świeżo wymieszanych materiałów, zapobiegając rozwarstwianiu, segregacji i krwawieniu materiału. Zagęszczający wpływ eterów celulozy na materiały na bazie cementu wynika z lepkości roztworów eterów celulozy. W tych samych warunkach, im wyższa lepkość eteru celulozy, tym lepsza lepkość modyfikowanego materiału na bazie cementu, ale jeśli lepkość jest zbyt duża, będzie to miało wpływ na płynność i użyteczność materiału (np. skrobak). pracochłonny). Zaprawy samopoziomujące i betony samozagęszczalne wymagające dużej płynności wymagają eteru celulozy o niskiej lepkości. Ponadto zagęszczające działanie eteru celulozy zwiększa zapotrzebowanie materiałów na bazie cementu na wodę i zwiększa wydajność zaprawy. Wodny roztwór eteru celulozy o wysokiej lepkości ma wysoką tiksotropię, która jest również główną cechą eteru celulozy. Wodne roztwory celulozy mają na ogół pseudoplastyczne, nietiksotropowe właściwości płynięcia poniżej ich temperatury żelu, ale właściwości płynięcia Newtona przy małych prędkościach ścinania. Pseudoplastyczność wzrasta wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej lub stężenia eteru celulozy. Pod wpływem podwyższonej temperatury tworzą się żele strukturalne i następuje duża tiksotropowość płynięcia. Etery celulozy o wysokich stężeniach i niskiej lepkości wykazują tiksotropię nawet poniżej temperatury żelu. Właściwość ta ma ogromne znaczenie przy budowie zaprawy budowlanej w celu dostosowania jej poziomowania i uginania. Należy tu zaznaczyć, że im wyższa lepkość eteru celulozy, tym lepsza retencja wody, jednak im wyższa lepkość, tym większa względna masa cząsteczkowa eteru celulozy i odpowiadające temu zmniejszenie jego rozpuszczalności, co ma ujemną wartość wpływ na stężenie i urabialność zaprawy.
Przyczyna: Eter celulozy ma wyraźny efekt napowietrzania świeżych materiałów na bazie cementu. Eter celulozy posiada zarówno grupę hydrofilową (grupa hydroksylowa, grupa eterowa), jak i grupę hydrofobową (grupa metylowa, pierścień glukozowy), jest środkiem powierzchniowo czynnym, ma aktywność powierzchniową, a co za tym idzie, ma działanie napowietrzające. Efekt napowietrzania eteru celulozy spowoduje efekt „kuli”, który może poprawić parametry użytkowe świeżo wymieszanego materiału, takie jak zwiększenie plastyczności i gładkości zaprawy podczas pracy, co jest korzystne dla nawierzchni zaprawy ; zwiększy to również wydajność zaprawy. , obniżenie kosztów produkcji zaprawy; ale zwiększy porowatość utwardzonego materiału i zmniejszy jego właściwości mechaniczne, takie jak wytrzymałość i moduł sprężystości. Jako środek powierzchniowo czynny eter celulozy ma również działanie zwilżające lub smarujące cząstki cementu, co wraz z działaniem napowietrzającym zwiększa płynność materiałów na bazie cementu, ale jego działanie zagęszczające zmniejsza płynność. Efekt płynięcia to połączenie działania uplastyczniającego i zagęszczającego. Gdy zawartość eteru celulozy jest bardzo niska, objawia się to głównie działaniem uplastyczniającym lub redukującym wodę; gdy zawartość jest wysoka, działanie zagęszczające eteru celulozy szybko wzrasta, a jego działanie napowietrzające ma tendencję do nasycenia, co zwiększa wydajność. Efekt zagęszczania lub zwiększone zapotrzebowanie na wodę.
Opóźnienie wiązania: Eter celulozy może opóźniać proces hydratacji cementu. Etery celulozy nadają zaprawie różne korzystne właściwości, a także zmniejszają wczesne uwalnianie ciepła hydratacji cementu i opóźniają proces kinetyczny hydratacji cementu. Jest to niekorzystne w przypadku stosowania zaprawy w zimnych regionach. To opóźnienie jest spowodowane adsorpcją cząsteczek eteru celulozy na produktach hydratacji, takich jak CSH i ca(OH)2. Ze względu na wzrost lepkości roztworu porów eter celulozy zmniejsza ruchliwość jonów w roztworze, opóźniając w ten sposób proces hydratacji. Im wyższe stężenie eteru celulozy w mineralnym materiale żelowym, tym wyraźniejszy jest efekt opóźnienia hydratacji. Etery celulozy nie tylko opóźniają wiązanie, ale także opóźniają proces twardnienia układu zaprawy cementowej. Efekt opóźniający eteru celulozy zależy nie tylko od jego stężenia w układzie żelu mineralnego, ale także od budowy chemicznej. Im wyższy stopień metylacji HEMC, tym lepszy efekt opóźniający eteru celulozy. Efekt opóźnienia jest silniejszy. Jednak lepkość eteru celulozy ma niewielki wpływ na kinetykę hydratacji cementu. Wraz ze wzrostem zawartości eteru celulozy czas wiązania zaprawy znacznie się wydłuża. Istnieje dobra nieliniowa korelacja pomiędzy początkowym czasem wiązania zaprawy a zawartością eteru celulozy, a końcowy czas wiązania ma dobrą korelację liniową z zawartością eteru celulozy. Czas pracy zaprawy możemy kontrolować zmieniając zawartość eteru celulozy. W produkcie pełni rolę zatrzymywania wody, zagęszczania, opóźniania hydratacji cementu i poprawy właściwości użytkowych konstrukcji. Dobra zdolność zatrzymywania wody sprawia, że cementowo-gipsowo-popiołowo-wapniowy reagują pełniej, znacznie zwiększają lepkość na mokro, poprawiają siłę wiązania zaprawy, a jednocześnie mogą odpowiednio poprawić wytrzymałość na rozciąganie i ścinanie, znacznie poprawiając efekt konstrukcyjny i wydajność pracy. Regulowany czas. Poprawia natryskową lub pompowalność zaprawy, a także wytrzymałość konstrukcyjną. W rzeczywistym procesie aplikacji konieczne jest określenie rodzaju, lepkości i ilości celulozy w zależności od różnych produktów, zwyczajów budowlanych i środowiska.
Czas publikacji: 15 listopada 2022 r