Wraz z rozwojem i zastosowaniem wodnych farb lateksowych, wybór zagęszczaczy do farb lateksowych ulega zróżnicowaniu. Regulacja reologii i kontrola lepkości farb lateksowych przy wysokich, średnich i niskich prędkościach ścinania. Dobór i zastosowanie zagęstników do farb lateksowych i farb lateksowych w różnych układach emulsyjnych (czysty akryl, styrenowo-akrylowy itp.).
Główna rola zagęstników w farbach lateksowych, w których reologia jest jednym z ważnych czynników decydujących o wyglądzie i właściwościach użytkowych powłoki lakierniczej. Należy również wziąć pod uwagę wpływ lepkości na wytrącanie pigmentu, łatwość nakładania pędzla, poziomowanie, pełnię powłoki farby i zwisanie warstwy powierzchniowej podczas szczotkowania pionowego. Są to kwestie jakościowe, które producenci często biorą pod uwagę.
Skład powłoki wpływa na reologię farby lateksowej, a lepkość można regulować zmieniając stężenie emulsji oraz stężenie innych substancji stałych rozproszonych w farbie lateksowej. Jednak zakres regulacji jest ograniczony, a koszt wysoki. Lepkość farby lateksowej reguluje się głównie za pomocą zagęstników. Powszechnie stosowanymi zagęszczaczami są: zagęszczacze na bazie eteru celulozy, zagęszczacze na bazie pęczniejącej zasadowo emulsji kwasu poliakrylowego, niejonowe asocjacyjne zagęszczacze poliuretanowe itp. Zagęszczacz na bazie eteru hydroksyetylocelulozowego zwiększa głównie lepkość farby lateksowej przy średniej i niskiej lepkości ścinającej oraz ma dużą tiksotropię. Wartość plonu jest duża. Hydrofobowy łańcuch główny zagęszczacza celulozowego jest związany z otaczającymi cząsteczkami wody poprzez wiązania wodorowe, co zwiększa objętość płynu samego polimeru. Przestrzeń swobodnego przepływu cząstek jest zmniejszona. Zwiększa się lepkość układu i tworzy się usieciowana struktura sieciowa pomiędzy pigmentem a cząstkami emulsji. Aby oddzielić pigmenty od siebie, cząsteczki emulsji rzadko adsorbują.
Czas publikacji: 02 listopada 2022 r