Charakterystyka funkcjonalna i zasady doboru eteru celulozy w zaprawie sucho wymieszanej

1 Wprowadzenie

Eter celulozy (MC) jest szeroko stosowany w przemyśle materiałów budowlanych i stosowany w dużych ilościach. Może być stosowany jako opóźniacz, środek zatrzymujący wodę, zagęszczacz i klej. W skład zwykłej zaprawy suchej, zaprawy do izolacji ścian zewnętrznych, zaprawy samopoziomującej, kleju do płytek, wysokowydajnej masy szpachlowej budowlanej, odpornej na pęknięcia szpachli wewnętrznej i zewnętrznej do ścian, wodoodpornej zaprawy suchej, tynku gipsowego, masy uszczelniającej i innych materiałów, celuloza Etery odgrywają ważną rolę. Eter celulozy ma istotny wpływ na retencję wody, zapotrzebowanie na wodę, spoistość, opóźnianie i budowę układu zaprawowego.

Istnieje wiele różnych typów i specyfikacji eterów celulozy. Powszechnie stosowane etery celulozy w materiałach budowlanych obejmują HEC, HPMC, CMC, PAC, MHEC itp., które są stosowane w różnych systemach zapraw zgodnie z ich odpowiednimi właściwościami. Niektórzy prowadzili badania nad wpływem różnych rodzajów i różnych ilości eteru celulozy na układ zaprawy cementowej. W tym artykule skupiono się na tej podstawie i wyjaśniono, jak wybrać różne odmiany i specyfikacje eterów celulozy w różnych produktach zaprawowych.

 

2 Charakterystyka funkcjonalna eteru celulozy w zaprawie cementowej

Jako ważna domieszka do zapraw proszkowych, eter celulozy pełni w zaprawie wiele funkcji. Najważniejszą rolą eteru celulozy w zaprawie cementowej jest zatrzymywanie wody i zagęszczanie. Ponadto, ze względu na interakcję z systemem cementowym, może również odgrywać pomocniczą rolę w porywaniu powietrza, opóźnianiu wiązania i poprawie wytrzymałości wiązania na rozciąganie.

Najważniejszą właściwością eteru celulozy w zaprawie jest zatrzymywanie wody. Eter celulozy jest stosowany jako ważna domieszka do prawie wszystkich produktów zaprawowych, głównie ze względu na zatrzymywanie wody. Ogólnie rzecz biorąc, zatrzymywanie wody w eterze celulozy jest związane z jego lepkością, ilością dodatku i wielkością cząstek.

Jako zagęszczacz stosuje się eter celulozy, a jego działanie zagęszczające zależy od stopnia eteryfikacji, wielkości cząstek, lepkości i stopnia modyfikacji eteru celulozy. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższy stopień eteryfikacji i lepkości eteru celulozy, im mniejsze cząstki, tym bardziej oczywisty jest efekt zagęszczania. Dostosowując powyższe właściwości MC, zaprawa może osiągnąć odpowiednie działanie zapobiegające osiadaniu i najlepszą lepkość.

W eterze celulozy wprowadzenie grupy alkilowej zmniejsza energię powierzchniową wodnego roztworu zawierającego eter celulozy, tak że eter celulozy ma działanie napowietrzające zaprawę cementową. Wprowadzenie do zaprawy odpowiednich pęcherzyków powietrza poprawia właściwości konstrukcyjne zaprawy dzięki „efektowi kuli” pęcherzyków powietrza. Jednocześnie wprowadzenie pęcherzyków powietrza zwiększa wydajność zaprawy. Oczywiście ilość napowietrzonego powietrza musi być kontrolowana. Zbyt duże napowietrzenie będzie miało negatywny wpływ na wytrzymałość zaprawy, gdyż mogą pojawić się szkodliwe pęcherzyki powietrza.

 

2.1 Eter celulozy opóźnia proces hydratacji cementu, spowalniając w ten sposób proces wiązania i twardnienia cementu oraz odpowiednio wydłużając czas otwarcia zaprawy, ale efekt ten nie jest dobry w przypadku zapraw w chłodniejszych regionach. Wybierając eter celulozy należy dobrać odpowiedni produkt do konkretnej sytuacji. Działanie opóźniające eteru celulozy pogłębia się głównie wraz ze wzrostem jego stopnia eteryfikacji, stopnia modyfikacji i lepkości.

Ponadto eter celulozy, jako długołańcuchowa substancja polimerowa, może po dodaniu do systemu cementowego poprawić przyczepność do podłoża, pod warunkiem pełnego utrzymania wilgotności zaczynu.

 

2.2 Właściwości eteru celulozy w zaprawie obejmują głównie: zatrzymywanie wody, zagęszczanie, wydłużanie czasu wiązania, porywanie powietrza i poprawę wytrzymałości wiązania na rozciąganie itp. Odpowiadając powyższym właściwościom, znajduje to odzwierciedlenie w charakterystyce samego MC, a mianowicie: lepkości, stabilność, zawartość składników aktywnych (ilość dodatku), stopień podstawienia eteryfikacji i jej jednorodność, stopień modyfikacji, zawartość substancji szkodliwych itp. Dlatego przy wyborze MC należy uwzględnić eter celulozy o własnych właściwościach, który może zapewnić odpowiednie właściwości użytkowe należy wybrać zgodnie ze specyficznymi wymaganiami konkretnego produktu zaprawowego dla określonych właściwości użytkowych.

 

3 Charakterystyka eteru celulozy

Ogólnie rzecz biorąc, instrukcje dotyczące produktu dostarczane przez producentów eteru celulozy będą zawierać następujące wskaźniki: wygląd, lepkość, stopień podstawienia grup, rozdrobnienie, zawartość substancji czynnej (czystość), zawartość wilgoci, zalecane obszary i dawkowanie itp. Te wskaźniki wydajności mogą odzwierciedlać część roli eteru celulozy, ale przy porównywaniu i wyborze eteru celulozy należy również zbadać inne aspekty, takie jak jego skład chemiczny, stopień modyfikacji, stopień eteryfikacji, zawartość NaCl i wartość DS.

 

3.1 Lepkość eteru celulozy

 

Lepkość eteru celulozy wpływa na jego zatrzymywanie wody, zagęszczanie, opóźnianie i inne aspekty. Dlatego jest ważnym wskaźnikiem przy badaniu i selekcji eteru celulozy.

 

Przed omówieniem lepkości eteru celulozy należy zauważyć, że powszechnie stosowane są cztery metody badania lepkości eteru celulozy: Brookfielda, Hakkego, Höpplera oraz wiskozymetr rotacyjny. Sprzęt, stężenie roztworu i środowisko testowe stosowane czterema metodami są różne, więc wyniki tego samego roztworu MC testowanego czterema metodami są również bardzo różne. Nawet dla tego samego rozwiązania, przy użyciu tej samej metody, testując w różnych warunkach środowiskowych, lepkość

 

Wyniki również są różne. Dlatego przy wyjaśnianiu lepkości eteru celulozy należy wskazać, jaką metodę stosuje się do badania, stężenie roztworu, rotor, prędkość obrotową, temperaturę i wilgotność badania oraz inne warunki środowiskowe. Ta wartość lepkości jest cenna. Nie ma sensu po prostu mówić „jaka jest lepkość określonego MC”.

 

3.2 Stabilność produktu eteru celulozy

 

Wiadomo, że etery celulozy są podatne na atak pleśni celulozowych. Kiedy grzyb powoduje erozję eteru celulozy, najpierw atakuje niezeteryfikowaną jednostkę glukozy w eterze celulozy. Jako związek liniowy, po zniszczeniu jednostki glukozy cały łańcuch molekularny zostaje przerwany, a lepkość produktu gwałtownie spada. Po zeteryfikowaniu jednostki glukozy pleśń nie powoduje łatwo korozji łańcucha molekularnego. Dlatego im wyższy stopień podstawienia eterycznego (wartość DS) eteru celulozy, tym wyższa będzie jego stabilność.

 

3.3 Zawartość substancji czynnej w eterze celulozy

 

Im wyższa zawartość składników aktywnych w eterze celulozy, tym wyższa wydajność kosztowa produktu, dzięki czemu można osiągnąć lepsze wyniki przy tej samej dawce. Skutecznym składnikiem eteru celulozy jest cząsteczka eteru celulozy, która jest substancją organiczną. Dlatego też badając efektywną zawartość substancji w eterze celulozy, można ją pośrednio odzwierciedlić w liczbie popiołu po kalcynacji.

 

3,4 Zawartość NaCl w eterze celulozy

 

NaCl jest nieuniknionym produktem ubocznym przy produkcji eteru celulozy, który zazwyczaj należy usunąć poprzez wielokrotne przemywanie, a im dłuższe czasy przemywania, tym mniej NaCl pozostaje. NaCl stanowi dobrze znane zagrożenie dla korozji prętów stalowych i siatek stalowych. Dlatego też, choć oczyszczanie ścieków polegające na wielokrotnym płukaniu NaCl może podnieść koszty, wybierając produkty MC, powinniśmy starać się wybierać produkty o niższej zawartości NaCl.

 

4 Zasady doboru eteru celulozy do różnych wyrobów zaprawowych

 

Dobierając eter celulozy do wyrobów zaprawowych należy przede wszystkim zgodnie z opisem zawartym w instrukcji produktu dobrać jego własne wskaźniki użytkowe (takie jak lepkość, stopień podstawienia eteryfikacji, zawartość substancji efektywnej, zawartość NaCl itp.) Charakterystyka funkcjonalna i dobór zasady

 

4.1 System cienkich tynków

 

Biorąc za przykład zaprawę tynkarską cienkiego systemu tynkarskiego, ponieważ zaprawa tynkarska ma bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, powierzchnia szybko traci wodę, dlatego wymagany jest większy stopień retencji wody. Szczególnie podczas budowy w lecie wymagane jest, aby zaprawa lepiej zatrzymywała wilgoć w wysokiej temperaturze. Wymagany jest wybór MC o wysokim współczynniku retencji wody, który można rozpatrywać kompleksowo w trzech aspektach: lepkości, wielkości cząstek i ilości dodanej. Ogólnie rzecz biorąc, w tych samych warunkach należy wybierać MC o wyższej lepkości, a biorąc pod uwagę wymagania urabialności, lepkość nie powinna być zbyt wysoka. Dlatego wybrany MC powinien charakteryzować się wysokim współczynnikiem zatrzymywania wody i niską lepkością. Spośród produktów MC, do klejowego systemu tynkarskiego cienkich tynków można polecić MH60001P6 itp.

 

4.2 Cementowa zaprawa tynkarska

 

Zaprawa tynkarska wymaga dobrej jednorodności zaprawy i łatwiej ją równomiernie nałożyć podczas tynkowania. Jednocześnie wymaga dobrego działania zapobiegającego zwiotczeniu, dużej wydajności pompowania, płynności i urabialności. Dlatego wybiera się MC o niższej lepkości, szybszej dyspersji i rozwoju konsystencji (mniejsze cząstki) w zaprawie cementowej.

 

Przy budowie kleju do płytek, aby zapewnić bezpieczeństwo i wysoką wydajność, szczególnie wymagany jest dłuższy czas otwierania zaprawy i lepsze właściwości przeciwpoślizgowe, a jednocześnie dobra przyczepność podłoża do płytki . Dlatego kleje do płytek mają stosunkowo wysokie wymagania dotyczące MC. Jednakże MC ma na ogół stosunkowo wysoką zawartość w klejach do płytek. Wybierając MC, aby spełnić wymóg dłuższego czasu otwarcia, sam MC musi mieć wyższy współczynnik zatrzymywania wody, a stopień zatrzymywania wody wymaga odpowiedniej lepkości, ilości dodatku i wielkości cząstek. Aby zapewnić dobre właściwości przeciwpoślizgowe, efekt zagęszczania MC jest dobry, tak że zaprawa ma duży opór przepływu pionowego, a wydajność zagęszczania ma pewne wymagania dotyczące lepkości, stopnia eteryfikacji i wielkości cząstek.

 

4.4 Zaprawa gruntowa samopoziomująca

Zaprawa samopoziomująca ma wyższe wymagania dotyczące właściwości wyrównujących zaprawy, dlatego warto wybierać produkty na bazie eteru celulozy o niskiej lepkości. Ponieważ samopoziomowanie wymaga, aby równomiernie wymieszana zaprawa mogła zostać automatycznie wypoziomowana na podłożu, wymagana jest płynność i pompowalność, dlatego stosunek wody do materiału jest duży. Aby zapobiec krwawieniu, wymagane jest MC w celu kontrolowania zatrzymywania wody na powierzchni i zapewnienia lepkości zapobiegającej sedymentacji.

 

4.5 Zaprawa murarska

Ponieważ zaprawa murarska styka się bezpośrednio z powierzchnią muru, jest to na ogół konstrukcja grubowarstwowa. Zaprawa musi charakteryzować się wysoką urabialnością i zatrzymywaniem wody, a także zapewniać siłę wiązania z murem, poprawiać urabialność i zwiększać wydajność. Dlatego wybrany MC powinien być w stanie pomóc zaprawie poprawić powyższe właściwości, a lepkość eteru celulozy nie powinna być zbyt wysoka.

 

4.6 Zaczyn izolacyjny

Ponieważ zaczyn termoizolacyjny nakłada się głównie ręcznie, wymagane jest, aby wybrany MC zapewniał zaprawie dobrą urabialność, dobrą urabialność i doskonałą retencję wody. MC powinien również charakteryzować się wysoką lepkością i dużym napowietrzeniem.

 

5 Wniosek

Funkcje eteru celulozy w zaprawie cementowej to zatrzymywanie wody, zagęszczanie, napowietrzanie, opóźnianie i poprawa wytrzymałości wiązania na rozciąganie itp.


Czas publikacji: 30 stycznia 2023 r