Dodatek polimerów może poprawić nieprzepuszczalność, wytrzymałość, odporność na pękanie i udarność zaprawy i betonu. Przepuszczalność i inne aspekty mają dobry wpływ. W porównaniu z poprawą wytrzymałości na zginanie i przyczepności zaprawy oraz zmniejszeniem jej kruchości, wpływ redyspergowalnego proszku lateksowego na poprawę zatrzymywania wody w zaprawie i zwiększenie jej spójności jest ograniczony.
Redyspergowalny proszek polimerowy jest na ogół przetwarzany przez suszenie rozpyłowe przy użyciu niektórych istniejących emulsji. Procedura polega na uzyskaniu emulsji polimerowej w pierwszej kolejności poprzez polimeryzację emulsyjną, a następnie otrzymanie jej poprzez suszenie rozpyłowe. Aby zapobiec aglomeracji proszku lateksowego i poprawić wydajność przed suszeniem rozpyłowym, często dodaje się pewne dodatki, takie jak środki bakteriobójcze, dodatki do suszenia rozpyłowego, plastyfikatory, środki przeciwpieniące itp., podczas procesu suszenia rozpyłowego lub tuż po suszeniu. Aby zapobiec zbrylaniu się proszku podczas przechowywania, dodaje się środek antyadhezyjny.
Wraz ze wzrostem zawartości redyspergowalnego proszku lateksowego cały system ewoluuje w kierunku tworzywa sztucznego. W przypadku dużej zawartości proszku lateksowego faza polimerowa w utwardzonej zaprawie stopniowo przekracza nieorganiczny produkt hydratacji, zaprawa ulega zmianie jakościowej i staje się ciałem elastycznym, a produkt hydratacji cementu staje się „wypełniaczem”. . Folia utworzona z redyspergowalnego proszku lateksowego rozprowadzanego na powierzchni styku odgrywa inną kluczową rolę, to znaczy zwiększa przyczepność do kontaktowanych materiałów, co jest odpowiednie w przypadku niektórych trudnych do przyklejenia powierzchni, takich jak wyjątkowo niska absorpcja wody lub nie- Szczególnie ważne są powierzchnie chłonne (takie jak gładkie powierzchnie z betonu i materiałów cementowych, płyty stalowe, cegły jednorodne, powierzchnie z cegieł kamionkowych itp.) oraz powierzchnie z materiałów organicznych (takich jak płyty styropianowe, tworzywa sztuczne itp.). Ponieważ wiązanie klejów nieorganicznych z materiałami odbywa się na zasadzie mechanicznego zatapiania, czyli zaczyn hydrauliczny wnika w szczeliny innych materiałów, stopniowo twardnieje, a ostatecznie łączy z nim zaprawę niczym klucz osadzony w zamku. Powierzchnia materiału, przy powyższej trudnej do sklejenia powierzchni, nie może skutecznie wnikać do wnętrza materiału, tworząc dobre zatopienie mechaniczne, w związku z czym zaprawa zawierająca wyłącznie kleje nieorganiczne nie jest z nią skutecznie związana, a przyczepność mechanizm polimeru jest inny. Polimer wiąże się z powierzchnią innych materiałów siłą międzycząsteczkową i nie zależy od porowatości powierzchni (oczywiście chropowata powierzchnia i zwiększona powierzchnia styku poprawią przyczepność).
Czas publikacji: 07 marca 2023 r